Elredo de Rieval, La amistad espiritual

 

La amistad

 

129. “Lo primero que se ha de hacer es purificarse uno mismo, no permitiéndose nada indecente, ni omitiendo nada útil. Amándose así, ame al prójimo siguiendo esa misma norma. Pero como este amor abarca a muchos, elija de entre ellos a alguno y admítale fácilmente en los secretos de la amistad; vuelque en él copiosamente su efecto; descúbrale su pecho y manifiéstele sus entrañas y la médula, los pensamientos e intenciones del corazón.”

 

(Elredo de Rieval, Amistad espiritual, 2, a cargo de P. Silverio, Biblioteca Cisterciense 4, Burgos 2002, p. 111).


 

“Primum igitur est ut semetipsum quisque castificet, nihil sibimet indulgens, quod indecens sit; nihil sibi subtrahens, quod utile sit. Sic uero se ipsum diligens, diligat et proximum, eamdem regulam sequens. Sed quia hic amor multos colligit, ex ipsis eligat quos ad amicitiae secreta lege familiari admittat, in quem suum copiose infundat affectum; denudans pectus suum usque ad inspectionem uiscerum et medullarum, cogitationum et intentionum cordis”

 

(Aelredi Rievallensis, De spiritali amicitia, 129, vol. II, Opera Omnia, Corpus Christianorum Continutio mediaevalis I, Turnholti 1971, p. 348).

 


 

back to the homepage of the Cistercian Order